Grzybica paznokci

Powierzchowne grzybice skóry i jej przydatków są jednymi z najczęstszych chorób dermatologicznych, stanowiących ważny problem nie tylko kliniczny, lecz także epidemiologiczny, czy terapeutyczny.

W umiarkowanej strefie klimatycznej przewlekłe infekcje grzybicze występują u około 10 − 20% populacji, a liczba ta nadal wzrasta.

Na rozprzestrzenianie się zakażeń grzybiczych mają wpływ różne czynniki takie jak:

• obniżająca się odporność populacji na zakażenia,
• częste terapie antybiotykami,
• wzrastająca odporność grzybów na stosowane leki,
• zwiększona zjadliwość grzybów,
• bezpośredni kontakt z osobą zainfekowaną.

Objawy zakażenia grzybicą na skórze (tinea corporis) mogą być różne, ale najczęściej zainfekowane miejsce jest zaczerwienione, z wyraźnie zaznaczonym centralnym przejaśnieniem, przesuszone i łuszczące się. Na obwodzie zmiany występują czasem wykwity grudkowe, pęcherzykowe i krostkowe. W przypadku grzybicy paznokci (tinea unguium) najczęstszymi symptomami są zmatowienie, przebarwienia i zgrubienie płytek paznokci, typowe są również: ich wysoka łamliwość, kruszenie i rozwarstwianie się.

Grzybica paznokci to utrzymująca się infekcja paznokcia zajmująca łożysko, macierz i płytkę paznokci, statystycznie jest to najpowszechniej występujące schorzenie paznokci u dorosłych, stwierdzane nawet u 50% chorych zgłaszających się ze schorzeniami paznokci. Grzybica paznokci jest wywoływana przez dermatofity, grzyby drożdżopodobne i grzyby pleśniowe. Mikroorganizmy najlepiej rozwijają się w wilgotnym, ciemnym i ciepłym środowisku – dlatego infekcje grzybicze często dotyczą stóp.

W związku z ciągłym wzrostem przypadków infekcji grzybiczych oraz długotrwałą terapią przeciwgrzybiczną, niezwykle ważne jest przeprowadzanie diagnostyki mykologicznej. Właściwa identyfikacja szczepu, który odpowiada za stan chorobowy, pozwala na odpowiednie dobranie leków przeciwgrzybiczych i eliminacje przykrych dolegliwości.

Dermatofity wywołują grzybicę powierzchowną. Najczęściej izolowanym w Polsce czynnikiem etiologicznym grzybicy dermatofitowej skóry i paznokci jest Trichophyton rubrum, a najczęstszą postacią zakażenia jest grzybica stóp. Prawie 40 % Polaków zmaga się z grzybicą stóp lub grzybicą paznokci stóp. Trichophyton rubrum odpowiada za około 90% wszystkich przypadków., a 10% to trichophyton mentagrophytes. Ogólna zachorowalność na grzybicę paznokci w całej populacji mieści się w zakresie od 2 do 14%. Ryzyko zakażenia wzrasta z wiekiem, i problem dotyczy od 15 do 20% populacji w wieku od 40 do 70 lat, 32% osób w wieku od 60 do 70 lat i 48% osób w wieku powyżej 70 lat .
Występowanie grzybicy paznokci w populacji charakteryzuje trend wzrastający. Wizualnie kilka innych poważnych schorzeń jak np. liszaj płaski, urazy paznokci, atopowe zapalenie skóry i łuszczyca, charakteryzuje się takimi samymi objawami, jak grzybica paznokci. Dostępne jest wiele różnych terapii leczących grzybicę paznokci. Zalicza się do nich ogólnoustrojowe leki przeciwgrzybicze, leki przeciwgrzybicze do stosowania miejscowego, mechaniczne lub chemiczne oczyszczenie

Możesz być zakażony grzybicą jeśli dostrzegasz jeden z następujących symptomów:

• zgrubione paznokcie,
• kruche i łamliwe,
• zniekształcone,
• paznokcie są matowe, bez połysku
• białe, żółte lub brązowe zabarwienie na paznokciach

Grzybica paznokci dla wielu milionów ludzi stanowi źródło frustracji, jest również problemem wstydliwym. Do tej pory trudne było skuteczne i bezpieczne zwalczenie choroby przy stosowaniu leków doustnych, maści do stosowana zewnętrznego. Leki doustne stosowane w terapii grzybicy paznokci mogą powodować wiele efektów ubocznych i poważnych problemów zdrowotnych wliczając uszkodzenie wątroby czy niewydolność serca. Maści, kemy, lakiery do stosowania zewnętrznego są często nieefektywne, ponieważ nie penetrują efektywnie poprzez paznokieć aby dotrzeć do źródła infekcji.